เสียงอ่าน บทกวี "ความรัก" เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ – เต็มเรื่อง น่าสนใจที่สุด

เเล้วร่มอะไรเป็นอยู่เเล้วร่มเย็น.มิใช่เเค่ร่มโพเเค่ร่มไทร.มิใช่คิดตัดใจคือร่มกาวสวพักต์..ร่มกายในร่มใจ..
อันมิใช่เอาร่มมาหามาคลุ่มฟ้าฝน.เเต่ต้องเป็นร่มใจมิสั่นคลอน.

อาจารย์คือปราชญ์แห่งชีวิต,ฟังแล้วเพราะได้ใจความหมายในชีมากครับขอขอบคุณที่ท่านชี้นำในชีวิตที่มืความมืดมนสู่แสงสว่างอันสดใส,,👍👍👍🌹🌹🌹❤️❤️❤️

กราบเจ้าค่ะ

"สุดรักค่ะ"
บทความงามแห่งความรัก💕

จริงแท้แน่นอนค่ะ
ขอแชร์นะคะท่าน

อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ และนักกวีซีไรต์(รางวัลวรรณกรรมยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน)

555เต็มเปี่ยมคับคนกีดกัน

❤️🙏🙏🙏😍💐💐💐

อยากให้ว่ารักศักดิ์เท่าฟ้า

รัก เป็นดั่งภาพติดตาที่ติดตามเราไปตลอด บางครั้งก็สุขใจที่ได้คิดถึง แต่ในบางครั้งก็เป็นเรื่องที่แสนเจ็บปวดและเศร้าใจที่รู้ว่าทุกอย่างนั้นผ่านไปแล้ว ผ่านไปไกลจนเกินจะกลับไปได้ ถ้าคนเรามันย้อนเวลากลับไปได้ ทุกๆคนคงได้กลับไปแก้ไขบางเรื่อง เพื่อรักษาคนบางคน ความทรงจำนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากหมอกควันของไฟฟืนแห่งความรัก เมื่อหมดฟืนไฟที่เคยให้ความอบอุ่น เคยสว่างไสว และสวยงาม ก็ค่อยๆมอดดับลงไป กลายเป็นความมืด ความเคว้งคว้างที่เข้ามาแทนที่ เหลือเพียงซากของความรัก และควันความทรงจำที่นับวันก็จะยิ่งจางลงไป 🙂

"ความรัก"
ความรักไม่ต้องการแค่วันเดียว
ความรักไม่ต้องเกี่ยวกับวันไหน
ความรักไม่ต้องมีเวลาใด
ความรักไม่ต้องใช้ให้ใครชี้

ความรักไม่ต้องมีข้อวิจารณ์
ความรักไม่ต้องการการกดขี่
ความรักไม่ต้องให้ใครตราตี
ความรักไม่ต้องมีเส้นพรมแดน

ความรักไม่ต้องรอข้อพิสูจน์
ความรักไม่ต้องพูดตามแบบแผน
ความรักไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
ความรักไม่ต้องแค่นหัวใจคน

ความรักไม่ต้องการการเป็นต่อ
ความรักไม่ต้องรอขอเหตุผล
ความรักไม่ต้องย้ำความมีจน
ความรักไม่ต้องทนที่จะรัก

ความรักคือหัวใจให้แก่กัน
ความรักคือนิรันดร์มั่นสมัคร
ความรักคือศรัทธาสามิภักดิ์
ความรักคือความประจักษ์ในใจเรา

ความรักคือนิยายไร้นิยาม
ความรักคือความงามใช่ความเขลา
ความรักคือหมอกควันอันบางเบา
ความรักคือการเฝ้าเข้าใจกัน

ความรักคือสำเนียงเสียงปลอบปลุก
ความรักคือความทุกข์และสุขสันต์
ความรักคือเสน่ห์หาสารพัน
ความรักคือความฝันอันตราตรู

ความรักคือศิลปะของหัวใจ
ความรักคือสายใยโยงใจอยู่
ความรักคือการให้ไม่หมายรู้
ความรักคือใจผู้รู้ค่ารัก

ใบศรี
เหมือนไข่มุกเมื่อหล่นบนจานหยก
วณิพกพ่ายสิ้นเพียงยินเสียง
มธุรสโอษฐ์ฉะอ้อนประอรเอียง
ดาลเผดียงดาเรศเนตรอนงค์

รอยลักยิ้มริมแก้มเมื่อแย้มยิ้ม
พิศยิ่งพิมพ์ใจพึงตะลึงหลง
ช้อนชะม้ายชายมาพาพะวง
อยากผจงจุมพิตสนิทนวล

เกล้ากระหวัดรัดเกี้ยวเกลียวเกศแก้ว
รอยไรแนวเนียนระดับรับถี่ถ้วน
เจ้าปักปิ่นปัทมาค่าเคียงควร
ชดช้อยชวนเชยหวังระวังแวง

เทียบทุกคำที่เขียนคือเทียนไข
ผู้เผาไหม้ตัวเองเพื่อเปล่งแสง
ยิ่งค่าความงามเทิดเจิดแจรง
ยิ่งเสียดแทงหัทยางค์ให้ร้างเลย

อย่าให้เหมือนใบศรีที่เบิกขวัญ
พอเสร็จพลันเป็นใบตองนะน้องเอ๋ย
ถนอมหน่อยอย่าลอยร้างไปอย่างเคย
เก็บไว้เชยเมื่อช้ำเช็ดน้ำตา

บนลานอโศก
หยาดน้ำแก้วกลอกกลิ้งกิ่งอโศก
โลกทั้งโลกลอยระหว่างความว่างเปล่า
มีความรื่นร่มเย็นแผ่เป็นเงา
ลมแผ่วเบาบอกลำนำคำกวี

เราพบกันฝันไกลในความรัก
เริ่มรู้จักซึ้งใจในทุกที่
มีแต่เรามิมีใครในที่นี้
ใบไม้สีสดสวยโบกอวยชัย

อยากให้รู้ว่ารักสักเท่าฟ้า
หมดภาษาจะพิสูจน์พูดรักได้
เต็มอยู่ในความว่างกว้างและไกล
คือหัวใจสองดวงห่วงหากัน

หลับตาเถิดที่รักเพื่อพักผ่อน
ฟังเพลงกลอนพี่กล่อมถนอมขวัญ
ใจระงับรับใจในจำนรรจ์
ต่างแพรพันผูกใจห่มให้นอน

โอ้ดอกเอ๋ยดอกโศกตกจากต้น
เปียกน้ำฝนปนทรายปลายเกษร
โศกสำนึกหนาวกมลคนสัญจร
นกขมิ้นเหลืองอ่อนจะร่อนลง

เมตตาแล้วแก้วตาอย่าทิ้งทอด
ช่วยให้รอดอย่าปล่อยบินลอยหลง
จะหุบปีกหุบปากฝากใจปลง
ขอเกาะกรงแก้วกมลไปจนตาย

งามเอยงามนัก
แฉล้มพักตร์ผ่องเหมือนเมื่อเดือนฉาย
งามตาค้อนคมเยื้องชำเลืองชาย
ลักยิ้มอายแอบยิ้มงามนิ่มนวล

จะห่างไกลไปนิดก็คิดถึง
ครั้นดื้อดึงโดยใจก็ไห้หวล
ถนอมงามน้ำใจควรไม่ควร
ให้ปั่นป่วนทั่วทุกยามนะความรัก

ผีเสื้อทิพย์พริบพร้อยลอยแตะแต้ม
เผยอแย้มยิ้มละไมใจประจักษ์
ทุกก้านกิ่งมิ่งไม้เหมือนทายทัก
ร้อยสลักใจเราให้เฝ้ารอ

ฝันถึงดอกบัวแดงแฝงผึ้งภู่
คล้ายพี่อยู่เป็นเพื่อนในเรือนหอ
ชื่นเสน่ห์เกษรอ่อนละออ
โอ้ละหนอหนาวนักเอารักอิง

ในห้วงความคิดถึงซึ่งเงียบเหงา
ใจสองเราเลื่อนลอยอย่างอ้อยอิ่ง
คอยคืนวันฝันเห็นจะเป็นจริง
โลกหยุดนิ่งแนบสนิทในนิทรา

ร่มอโศกสดใสในความฝัน
ร่มนิรันดร์ลานสวาทปรารถนา
ร่มลำธารสีเทาเจ้าพระยา
และร่มอาณาจักรความรักเรา.

อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ข้าคิดว่าข้าด้อยปัญญานัก
มิอาจหักวิญญาให้เข้าถึง
ลำนำรักที่วาบหวามสุดตราตรึง
ขอ อาจารย์ ให้อภัยสักคราหนึ่ง
แด่คนซึ้งไร้รักประจักษ์จริง..
[ ไม่รัก ไม่ทุกข์ นี่คือ!สัตย์จริง ]😘

บทกวีจะอยู่ในจิตใจตลอดไป

ขอคาราวะ หมื่นจอก ค่ะ ท่านกวีศรีแห่งชาติ